20-11-2022
Elkaar vertrouwen, daar gaat het om. De gemeente die de Wmo-indicatie aan de zorgorganisatie overlaat. De woningcorporatie die de toewijzing uit handen geeft. En een zorgverzekeraar die met lef investeert. Dat is het succes van Zonneburcht.
‘Hier doen we het voor’, zegt Karin Hersbach, manager Services en Communicatie van Argos Zorggroep. Trots verwijst ze naar de woorden van een opgeluchte dochter: “Sinds mijn ouders in Zonneburcht wonen, zijn ze zekerder en zelfstandiger. Ik heb weer gelukkige, stralende ouders.” Hersbach licht toe: ‘Dit seniorencomplex met sociale huurwoningen ligt naast ons verpleeghuis De Tweemaster. Bedoeld voor mensen die niet meer geheel zelfstandig kunnen wonen, maar ook niet toe zijn aan een verpleeghuis. De bewoners vinden er ondersteuning, geborgenheid en gezelligheid. Zo voorkomen we eenzaamheid, met alle nare gevolgen van dien, en mensen blijven langer actief en zelfstandig. En het mooiste: echtparen kunnen langer samenblijven.’
Zo werkt het
Het vernieuwende woonzorgconcept ‘geclusterd wonen plus’ is een initiatief van de gemeente Maassluis, Argos Zorggroep, woningcorporatie Maasdelta en zorgverzekeraar DSW. De woningen zijn in bezit van Maasdelta. Voortoewijzing is een Wmo-indicatie van de gemeente nodig, die in goed vertrouwen verzorgd wordt door Argos Zorggroep. De zorgorganisatie houdt een wachtlijst bij van potentiële bewoners; bij het leegkomen van een woning doet zij een voorstel aan de woningcorporatie, die dit advies vervolgens overneemt. De nieuwe bewoners zijn direct geïndiceerd voor het totale aanbod van Wmo geclusterd wonen. Waar nodig komt er wijkverpleging of verpleeghuiszorg thuis. Argos Zorggroep coördineert of levert alle dienstverlening en is het vaste aanspreekpunt voor de bewoners.
Stapje extra
Wethouder Corine Bronsveld is nauw betrokken bij het project. ‘In Maassluis werken we al meer dan tien jaar samen om mensen langer zelfstandig te laten wonen in zogenoemde Woonservicezones. Fijne, veilige plekken waar zorg, welzijn en onderwijs samenkomen. Voor allerlei doelgroepen en met bijvoorbeeld kinderopvang en een mbo-school waar jongeren direct stage kunnen lopen in de wijk. De urgentie voor wonen met zorg neemt toe, dus we blijven op zoek naar nieuwe locaties. Zonneburcht bleek ideaal qua ligging, maar ook door de partners die samen de wil hebben om eruit te komen. Maassluis is gezegend met zeer betrokken partijen die buiten de eigen kaders denken en een stapje extra zetten voor het geheel. Zo zorgde de woningcorporatie voor een ontmoetingsruimte met keuken en sanitair. Niet hun taak, niet in hun eigen voordeel, maar ze doen het wel.’
Van betekenis
Hoe mooi het concept aan de voorkant ook werkt, achter de schermen is het nog niet zo gemakkelijk. Hersbach: ‘Sinds de scheiding van wonen en zorg is een flink gat ontstaan tussen zelfstandig thuis wonen en opname in een verpleeghuis. Zoek je nieuwe oplossingen, dan loop je tegen zó veel regels en systemen aan. Dat zou best wat minder mogen in Nederland. We hebben het met veel goede wil en voortvarendheid samen van de grond gekregen, maar het sluitend krijgen van de businesscase blijft een zorg.’
Bronsveld: ‘Uiteindelijk zou het moeten leiden tot een beperking van de Wmo-uitgaven. Door de kleine omvang is dit voorlopig niet aan de orde; een andere schaalgrootte moet dit mogelijk maken. Maar wat hier gebeurt, is van grotere betekenis dan geld: mensen die gezonder en gelukkiger zijn en daardoor langer zelfstandig blijven. Uiteindelijk werkt dat preventief en zal het kosten besparen. Voor dit moment mag het iets waard zijn.’
Zonder betutteling
Hersbach: ‘Het is een fijne en vertrouwde plek geworden. Iedereen die er woont, werkt of binnenloopt ervaart dat. We stimuleren dat bewoners zo lang mogelijk actief meedoen en elkaar ontmoeten. Door de week kunnen zij in de ontmoetingsruimte samen eten en meedoen aan beweegactiviteiten, daarnaast zijn zij welkom in De Tweemaster. De beweegoefeningen zijn vooral functioneel: opstaan uit je stoel, traplopen of bijvoorbeeld een pot opendraaien. En in de coronatijd kregen we van de gemeente een Braintrainer, om de geest scherp te houden. Hoewel het moeilijk meetbaar is in zo’n kleine groep, zien we dat het mensen goed doet, dat ze minder snel achteruitgaan. Er ontstaan vriendschappen en bewoners zoeken elkaar op.’
Ook de wethouder loopt er graag binnen. ‘En dat is geen verplichting, maar een verrijking. Mensen worden gezien en gehoord, zijn vrolijk. Er wordt veel gelachen. Met de medewerkers zie je een vertrouwensrelatie zonder betutteling.’
‘Start gewoon’
Bronsveld benadrukt: ‘Vertrouw elkaar, zoals je hier ziet bij de indicatiestelling, toewijzing, regievoering en financiering. Als je alles blijft doorrekenen en elk probleem probeert te ondervangen, kom je niet verder. Start gewoon, pas dan zie je wat er gebeurt.’ Hersbach beaamt: ‘Vaak blijft het bij praten, praten, praten. Ga aan de slag! Betrek andere partijen; zorgverzekeraars zijn vaak van goede wil en kunnen het verschil maken om van start te gaan. Ook belangrijk, betrek de juiste mensen binnen je organisatie. Collega’s die het leuk vinden om op te staan. Die het anders willen én doen.’